Ayah :
1
وَٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا
1. Demi kuda perang yang berlari kencang terengah-engah,
Ayah :
2
فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا
2. dan kuda yang memercikkan bunga api (dengan pukulan kuku kakinya),
Ayah :
3
فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا
3. dan kuda yang menyerang (dengan tiba-tiba) pada waktu pagi,
Ayah :
4
فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا
4. sehingga menerbangkan debu,
Ayah :
5
فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا
5. lalu menyerbu ke tengah-tengah kumpulan musuh.
Ayah :
6
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ
6. Sungguh, manusia itu sangat ingkar, (tidak bersyukur) kepada Tuhannya.
Ayah :
7
وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ
7. Dan sesungguhnya dia (manusia) menyaksikan (mengakui) keingkarannya.
Ayah :
8
وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ
8. Dan sesungguhnya cintanya kepada harta benar-benar berlebihan.
Ayah :
9
۞ أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ
9. Maka tidakkah dia mengetahui apabila apa yang di dalam kubur dikeluarkan,