වාක්යය :
1
وَٱلۡفَجۡرِ
Fecre yemin ederim ki,
වාක්යය :
2
وَلَيَالٍ عَشۡرٖ
on geceye (haccın on gecesine), yemin ederim ki,
වාක්යය :
3
وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ
çifte ve teke, yemin ederim ki,
වාක්යය :
4
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ
(her şeyi karanlığı) ile örttüğü an geceye yemin ederim ki,
වාක්යය :
5
هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ
bunlarda akıl sahibi için elbette birer yemin (değeri) vardır.
වාක්යය :
6
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
Görmedin mi, Rabbin ne yaptı Âd kavmine;
වාක්යය :
7
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ
direkleri (yüksek binaları) olan,
වාක්යය :
8
ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ
ülkelerde benzeri yaratılmamış İrem şehrine,
වාක්යය :
9
وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ
o vadide kayaları yontan Semûd kavmine,
වාක්යය :
10
وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ
kazıklar (çadırlar, ordular) sahibi Firavun'a!
වාක්යය :
11
ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
Ki onların hepsi ülkelerinde azgınlık ettiler.
වාක්යය :
12
فَأَكۡثَرُواْ فِيهَا ٱلۡفَسَادَ
Oralarda kötülüğü çoğalttılar.
වාක්යය :
13
فَصَبَّ عَلَيۡهِمۡ رَبُّكَ سَوۡطَ عَذَابٍ
Bu yüzden Rabbin onların üstüne azap kamçısı yağdırdı.
වාක්යය :
14
إِنَّ رَبَّكَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ
Çünkü Rabbin (her an) gözetlemededir.
වාක්යය :
15
فَأَمَّا ٱلۡإِنسَٰنُ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ فَأَكۡرَمَهُۥ وَنَعَّمَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَكۡرَمَنِ
Fakat insan, Rabbi kendisini imtihan edip de ikramda bulunduğunda ve bol nimet verdiğinde «Rabbim bana ikram etti» der.
වාක්යය :
16
وَأَمَّآ إِذَا مَا ٱبۡتَلَىٰهُ فَقَدَرَ عَلَيۡهِ رِزۡقَهُۥ فَيَقُولُ رَبِّيٓ أَهَٰنَنِ
Onu imtihan edip rızkını daralttığında ise «Rabbim beni önemsemedi» der.
වාක්යය :
17
كَلَّاۖ بَل لَّا تُكۡرِمُونَ ٱلۡيَتِيمَ
Hayır! Doğrusu siz yetime ikram etmiyorsunuz,
වාක්යය :
18
وَلَا تَحَٰٓضُّونَ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلۡمِسۡكِينِ
yoksulu yedirmeye birbirinizi teşvik etmiyorsunuz.
වාක්යය :
19
وَتَأۡكُلُونَ ٱلتُّرَاثَ أَكۡلٗا لَّمّٗا
Haram helâl demeden mirası yiyorsunuz.
වාක්යය :
20
وَتُحِبُّونَ ٱلۡمَالَ حُبّٗا جَمّٗا
Malı aşırı biçimde seviyorsunuz.
වාක්යය :
21
كَلَّآۖ إِذَا دُكَّتِ ٱلۡأَرۡضُ دَكّٗا دَكّٗا
Ama yeryüzü parça parça döküldüğü,
වාක්යය :
22
وَجَآءَ رَبُّكَ وَٱلۡمَلَكُ صَفّٗا صَفّٗا
Rabbin geldiği ve melekler saf saf dizildiği zaman (her şey ortaya çıkacaktır).
වාක්යය :
23
وَجِاْيٓءَ يَوۡمَئِذِۭ بِجَهَنَّمَۚ يَوۡمَئِذٖ يَتَذَكَّرُ ٱلۡإِنسَٰنُ وَأَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّكۡرَىٰ
O gün cehennem getirilir, insan yaptıklarını birer birer hatırlar. Fakat bu hatırlamanın ne faydası var!
