වාක්යය :
1
إِذَا زُلۡزِلَتِ ٱلۡأَرۡضُ زِلۡزَالَهَا
Kad se Zemlja najžešćim potresom svojim zatrese,
වාක්යය :
2
وَأَخۡرَجَتِ ٱلۡأَرۡضُ أَثۡقَالَهَا
i kada Zemlja izbaci terete svoje,
වාක්යය :
3
وَقَالَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَا لَهَا
i čovjek uzvikne: “Šta joj je?”,
වාක්යය :
4
يَوۡمَئِذٖ تُحَدِّثُ أَخۡبَارَهَا
taj dan ona će vijesti svoje kazivati
වාක්යය :
5
بِأَنَّ رَبَّكَ أَوۡحَىٰ لَهَا
jer će joj Gospodar tvoj dopustiti.
වාක්යය :
6
يَوۡمَئِذٖ يَصۡدُرُ ٱلنَّاسُ أَشۡتَاتٗا لِّيُرَوۡاْ أَعۡمَٰلَهُمۡ
Taj dan ljudi će se razdvojeni pojaviti da im se pokažu djela njihova:
වාක්යය :
7
فَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٍ خَيۡرٗا يَرَهُۥ
Onaj ko bude uradio koliko trun dobra – vidjet će ga,
වාක්යය :
8
وَمَن يَعۡمَلۡ مِثۡقَالَ ذَرَّةٖ شَرّٗا يَرَهُۥ
a onaj ko bude uradio i koliko trun zla – vidjet će ga.
