වාක්යය :
1
وَٱلۡعَٰدِيَٰتِ ضَبۡحٗا
Betohem për ata (kuaj) që vrapojnë duke dihatur,
වාක්යය :
2
فَٱلۡمُورِيَٰتِ قَدۡحٗا
që nxjerrin xixa nga thundrat[421]
වාක්යය :
3
فَٱلۡمُغِيرَٰتِ صُبۡحٗا
dhe trokojnë për sulm në mëngjes,
වාක්යය :
4
فَأَثَرۡنَ بِهِۦ نَقۡعٗا
duke çuar re pluhuri,
වාක්යය :
5
فَوَسَطۡنَ بِهِۦ جَمۡعًا
ndërsa çajnë armikun në dysh,
වාක්යය :
6
إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٞ
se njeriu është vërtet mosmirënjohës ndaj Zotit të vet,
වාක්යය :
7
وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٞ
dhe ai, pa dyshim, këtë e dëshmon.
වාක්යය :
8
وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلۡخَيۡرِ لَشَدِيدٌ
Vërtet, ai është i babëzitur për pasuri.
වාක්යය :
9
۞ أَفَلَا يَعۡلَمُ إِذَا بُعۡثِرَ مَا فِي ٱلۡقُبُورِ
Vallë, a nuk e di ai se kur të nxirren jashtë ata që gjenden në varre[422]
